Patiënten

Het is alweer 10 dagen geleden dat ik een blog heb geschreven en ik hoor van verschillende kanten dat het tijd wordt voor een nieuwe. Dus, ook al heb ik niet heel veel beleefd, zal ik toch maar een nieuwe blog schrijven.
Vorige week maandag was dus de grote screening. Twee dagen later kwamen de eerste patiënten al aan boord. Inmiddels heb ik al een heleboel patiënten gezien, ook al werk ik niet in het hospital.
Gisteravond ben ik samen met een kamergenote naar beneden gegaan, naar het hospital. We zijn naar een ziekenzaal geweest waar allemaal kinderen lagen met misvormde beentjes. Nouja, lágen... Zodra we de deur opendeden kwamen er een stuk of vier kinderen naar ons toe gerend en wilden opgetild worden. Een heel stel andere kinderen zat op de grond liedjes te zingen en in hun handen te klappen. Het waren allemaal kinderen uit Sierra Leona en ze spraken dus geen Frans. Ik kon dus m'n Franse woordenschat niet op ze uitproberen, maar ik heb wel wat in het Krio geleerd! Krio lijkt gelukkig erg op Engels, dus dat is wel makkelijk. Ik kan nu zeggen: Aw di body? Bedenk zelf maar wat dat betekent! ;)
Ik heb een hele tijd op de grond gezeten met een of twee of drie kinderen op schoot, terwijl zij liedjes zongen die ik niet kon verstaan, maar waarbij ik wel mee kon klappen. De kinderen waren ook allemaal erg geïnteresseerd in mijn badge die ik om mijn nek had hangen. Ze keken van het fotootje op mijn badge naar mijn gezicht en wezen en prikten in mijn wangen. Een jongetje vond mijn haar heel interessant, want hij bleef er maar aan trekken! Niet hard hoor, hij wilde het gewoon bekijken ;)
Vandaag ben ik weer even bij de patiënten geweest, buiten op dek 7 deze keer. Alle patiënten mogen in ieder geval 1x per dag naar buiten.

Ik heb nog helemaal niets verteld over de tweede screening waar ik bij ben geweest! Afgelopen maandag was er een (kleinere) dental screening, voor iedereen met gebitsproblemen. Ik moest eigenlijk gewoon werken op het schip, maar ik had vrij gevraagd omdat ik graag nog een keer security wilde doen. Gelukkig vond m'n baas het geen probleem, als ik na de screening maar weer aan het werk ging. Om 7 uur zat ik samen met vijf andere crewmembers in een landrover, op weg naar de dental clinic, op ongeveer tien minuten rijden van het schip.
Het enige wat ik hoefde te doen, was naast de rij staan in een felgeel hesje, en praten met de mensen. Er waren drie rijen, eentje voor de mannen, eentje voor de vrouwen en eentje voor de kinderen. Ik stond aan de kant van de vrouwen. Ik ben tijdens de grote screening twee keer ten huwelijk gevraagd, en ik wilde nu natuurlijk niet nog meer mannen teleurstellen, dus ik bleef maar lekker veilig aan de vrouwenkant staan. Daar was het heel gezellig, en veel vrouwen hadden een kind op hun rug. Met een van die kindjes, een klein jongetje van ongeveer een jaar oud, heb ik vriendschap gesloten. Toen ik naast hem kwam staan, strekte hij z'n armpjes naar me uit en wilde dat ik hem van z'n moeder overnam. Zijn moeder vond het prima, dus toen heb ik een tijdje met het jochie op m'n arm gestaan. We hebben kiekeboe gespeeld en hij heeft een hele tijd met mijn badge in z'n handjes gezeten. Zijn moeder sprak geen Engels, dus ik kon wel naar z'n naam vragen, maar een echt gesprek was niet mogelijk.
Pas tegen half 10 arriveerde het dental team, en om 10 uur begon de screening. Om half 11 was de screening al weer afgelopen, omdat ze gewoon niet meer mensen konden helpen. Er zijn niet zoveel tandartsen aan boord... Maar gelukkig hebben we elke maandag en donderdag een screening, dus iedereen die maandag geen afspraak voor de volgende dag kon krijgen krijgt nog een heleboel kansen.
Ik vond het superleuk om bij de dental screening te zijn, jammer dat ik niet elke maandag en donderdag vrij kan krijgen!
En tja, toen ik om 11 uur weer terug was op het schip moest ik gewoon weer aan het werk. Mijn werkdagen zijn tot 5 uur, dus het was een lange dag. Maar het was het waard!
Die middag was er een receptie op het schip, er kwamen allemaal belangrijke personen langs. Ik weet niet precies wat voor mensen. Maar in ieder
geval liep de helft van de crew members rond in uniform. De andere helft van de crew mocht absoluut niet in het gedeelte van het schip komen waar de receptie of de rondleiding was. Dat gedeelte was precies in het midden van het schip, op dek 5 en 6. Dat was nog even lastig, want ik was op dek 7, maar ze hadden schoonmaakhulp nodig op dek 4, dus ik moest naar beneden. Maar ik kon niet naar dek 4 via de ene trap, omdat de deuren naar dek 4 dicht waren. Dus liep ik verder naar beneden naar dek 3, waar het hospital is, om via de voorkant van het schip weer naar boven te gaan naar dek 4. Alleen was die weg ook afgesloten! En dat zag ik natuurlijk pas nadat ik het hele schip door was gelopen... Toen kon ik weer terug naar dek 7, en probeerde bovenlangs naar dek 4 te komen. Ennnnnnn natuurlijk werd ik zodra ik de trap af was wéér tegengehouden... Het was dus onmogelijk om van dek 7 op dek 4 te komen, maar gelukkig hebben de "wachters" bij de trap me doorgelaten :) Ik mocht alleen niet meer langs die weg terugkomen... Maargoed, ik ben op dek 4gekomen en kon lekker gaan dweilen :)
Inmiddels heb ik weekend, ik werk op zondag deze week, dus ik ben vrijdag vrij. Mijn volgende blog zal waarschijnlijk gaan over het Hope Center en het weeshuis wat ik vrijdag en zaterdag ga bezoeken!