Februari

En hier is de februari update! Ik kan niet schrijven over alles wat ik in de afgelopen maand gedaan heb, dat is gewoon teveel. Daarom heb ik een aantal foto's uitgekozen waar ik wat over ga schrijven.

Ik zal beginnen met het Hope Center. Het baby'tje op de eerste foto is Noumou, waar ik in mijn vorige blog kort over geschreven heb. Ze heeft een hazenlip en een hartprobleem, en is twee maanden te vroeg geboren, waardoor ze heel klein en zwak is. Ze was te zwak om een geopereerd te worden aan haar hazenlip en moest vechten voor haar leven. Twee keer is ze bijna overleden omdat ze een longinfectie kreeg. Maar inmiddels is ze veel sterker dankzij de goede zorg die ze in het Hope Center kreeg en heeft ze haar operatie gehad! De operatie is heel goed gegaan en ze is nu naar huis.

De volgende foto is van Alseny, ook een hazenlip-baby, en zijn tweelingzus Mariam. Ja, ze zijn echt een tweeling! Alseny kwam in het Hope Center in november. Doordat hij een hazenlip en een gespleten verhemelte had, kreeg hij amper voedsel binnen... Maar kijk eens naar de volgende foto! Dezelfde twee baby's, drie maanden later! Alseny deed mee aan het Infant feeding program en verbleef in het Hope Center. Alseny is nu een dikke baby, die meer weegt dan zijn tweelingzusje! :) Drie weken geleden heeft hij z'n operatie gehad op het schip. Ik heb hem elke dag bezocht maar toen ik hem de eerste keer zag zonder pleisters kon ik hem amper herkennen! Het is zo geweldig om de verandering te zien!

De vierde foto is ook in het Hope Center genomen en die foto is verder niet heel speciaal, maar die avond in het Hope Center was echt heel gezellig. Het meisje op de foto (Salé) en ik zijn goede vriendinnen, iemand riep al dat ze m'n kleine zusje was. Elke keer als we in het Hope Center komen, komt Salé op ons afgerend en wil opgetild worden. Ze houdt van knuffelen maar ze is ook het ondeugendste kind dat ik ooit heb gezien :)

Op de volgende foto eet ik kokosnoot. Ik had een keer een kokosnoot gekocht langs de weg, en die moesten we toen natuurlijk opeten! Het was nog even moeilijk om de kokosnoot te openen, maar gelukkig waren er wat Afrikaanse crewmembers in de buurt die ons wel wilden helpen. Ze konden het natuurlijk niet aanzien hoe wij die kokosnoot mishandelden... Ze hebben de kokosnoot voor ons geopend (met een heeeeeel groot mes!) en toen heb ik voor het eerst in m'n leven een echte, verse kokosnoot gehad. I love Africa! :)

Ik ben ook weer een keer naar Roome Island geweest, daar is de volgende foto genomen. Ik voelde me best wel verwend, toen ik daar lekker op het strand lag terwijl het zo'n dertig graden was! Het was een supergezellige dag en ik heb nog een beetje Susu geoefend. Ik heb een ketting gekocht bij een van de verkopers die op het strand rondliepen en ik heb geprobeerd zoveel mogelijk in het Susu te praten. Ik kan niet zoveel zeggen, maar ik kan wel tellen en ik kan ook zeggen dat de prijs omlaag moet.
Het was een heerlijk ontspannende dag, waar ik ook wel aan toe was. Ik ben trouwens niet eens verbrand! Lang leve factor 50 :)

Verder ben ik laatst weer naar een lokale kerk geweest. Ik ga meestal naar de kerk van Martha, de dayworker waar ik samen mee werk. Twee weken geleden ben ik echter naar de kerk van een van m'n andere dayworkers geweest. Het was een best grote kerk en heel erg Afrikaans natuurlijk :) Omdat Emma (een van m'n kamergenotes en collega's en ook Nederlands) en ik gasten waren, moesten wij helemaal vooraan zitten. We werden speciaal welkom geheten, maar hoefden ons gelukkig niet voor te stellen aan de hele gemeente. (In de andere twee lokale kerken waar ik geweest ben, wilden ze mijn naam weten en waar ik vandaan kwam.)

Zoals ik in m'n vorige blog al kort genoemd heb, leer ik tegenwoordig Susu. Ik kan inmiddels mensen begroeten, naar hun naam vragen en ook tot 100 tellen. Ik ken een aantal woorden als tafel (tabala), spiegel (kiké), horloge (mantoro), kast (gangira) en nog veel meer. Ik kan verder zeggen dat ik blij ben (dat vind iedereen altijd leuk om te horen) en ik kan mensen vragen om te herhalen wat ze zeiden als ik het niet verstaan heb. Het is niet zoveel, maar het is toch wat en ik leer steeds meer bij. De patiënte die mij Susu begon te leren is inmiddels naar huis, maar er zijn genoeg andere mensen die mij wat willen leren.
Ik leer trouwens niet alleen Susu, maar ook Fula en een heel klein beetje Malinka (dat zijn twee andere lokale talen). Het is soms verwarrend en ik onthoud lang niet alles, maar het is heel erg leuk om te doen! En we hebben altijd zoveel lol! Of het nou een van de wachters is op de dock of een van de patiënten in het hospital of Hope Center, ze vinden het allemaal leuk dat ik hun taal probeer te spreken en ze willen graag wat Engels of Nederlands leren.

En dan de laatste foto. Die foto is niet zo speciaal misschien, maar ik wou toch even laten zien dat ik nog steeds vaak naar het Baby rescue center ga. De baby op de foto leert inmiddels een beetje lopen, dus ik ben natuurlijk supertrots op haar!