Wat ik in de afgelopen twee weken heb uitgevoerd

Ik had gehoopt dat dit blog zichzelf zou schrijven, maar helaas werkt het niet zo. Ik zal er toch maar wat energie in moeten steken, dus het komt goed uit dat ik op het moment niet kan slapen.
Het gaat heel goed met Daniel en Moïse. Daniel heeft inmiddels geleerd om van zijn buik naar zijn rug te rollen, dat is echt een enorme vooruitgang en ik ben zo trots op hem! Moïse is aan het leren om overeind te zitten, hij kan zichzelf al een beetje omhoog duwen en eventjes blijven zitten. Helaas heeft Daniel moeite met eten omdat hij niet goed kan slikken. Bid alsjeblieft dat dit verbetert!

Vorig weekend ben ik naar een waterval geweest, de Cascades du Soumba. We hebben heerlijk gezwommen en op de rotsen geklommen. Ik hoop dat het me lukt om wat foto's aan dit blog toe te voegen, dan kunnen jullie zien hoe geweldig het was! Na het zwemmen hebben we Dutch Blitz gespeeld (ik was de enige Nederlandse, maar dat hielp me niet echt, ik ben niet zo goed in dat spel. Maar ik heb het natuurlijk al heel lang niet gespeeld) in het restaurant naast de waterval terwijl we op ons eten wachtten. Het eten was heel lekker, hoewel ik wel een beetje teveel rode peper over m'n rijst gooide...

Afgelopen dinsdag ben ik naar de gevangenis geweest. Toen ik voor Mercyships werkte, ben ik daar al twee keer geweest dus het was niet nieuw voor me, maar dat maakte het bezoek niet minder moeilijk. De omstandigheden waarin de gevangenen leven zijn zo ontzettend hard... Maar het was goed om er te zijn en kennis te maken met de vrouwen.

En dan nu Canada Day, de nationale feestdag van Canada. Officieel valt deze dag op 1 juli, maar omdat de Canadezen in Conakry het toen erg druk hadden, hebben ze het op 1 augustus gevierd. Ik was uitgenodigd, hoewel ik nog nooit voet op Canadese bodem heb gezet... De avond bestond voornamelijk uit Canadees eten (nu weet ik wat poutine is!) en Canadese gespreksonderwerpen (jagen op elanden en Quebecoise humor). Oke, ik zei niet veel, ik luisterde vooral. Ik denk dat ik nog te Nederlands ben om veel van elanden af te weten... We hadden een heel gezellige avond, en het feit dat we geen elektriciteit hadden terwijl we dat eigenlijk wel hadden moeten hebben deed daar niets aan af. Er is tenslotte niets mis met kaarslicht.

Waar zal ik nog meer over schrijven? Er gebeurd altijd zoveel dat het moeilijk is om te kiezen waar ik over zal schrijven en wat ik zal proberen om gewoon te onthouden. Ik wil niets vergeten, ook de verdrietige dingen niet, maar ik kan ook weer niet alles opschrijven.
Zaterdag was in veel opzichten een geweldige dag. Mijn huisgenootje en ik besloten om naar wat Mercyshippers altijd de Craftmarket noemden te gaan. De Craftmarket is niet ver bij de haven vandaan, en de markt bestaat uit een hele rij kleine winkeltjes die houten beeldjes, trommels, schilderijen en nog veel meer verkopen. De markt is wat verder weg als je in Nongo woont, maar het kostte ons minder dan een uur om er te komen. Onze taxichauffeur kende de stad goed, hij reed door delen van Conakry waar we nog nooit eerder doorheen waren gereden, maar hij kreeg het voor elkaar om alle "embouteillage" te vermijden zonder te verdwalen. Eenmaal aangekomen bij de Craftmarket, hebben we leuke souvenirs gekocht voor onze familie en vrienden. We hebben genoten van een heerlijke lunch bij Hotel Camayenne, een groot, chique hotel met uitzicht op de zee. Het was vreemd om de vertrouwde vorm van de eilanden voor de kust te zien, maar niet op het schip te zijn... Na de lunch zijn we teruggegaan naar de markt, omdat we een spel hadden gekocht en de verkoper had beloofd om ons te leren hoe we het moesten spelen. Ik denk dat we wel een uur daar hebben gezeten, op kleine krukjes, terwijl we het Guinese spel speelden met de verkopers. Het is vrij simpel en je speelt het met 48 zaden op een bord met 12 gaten. Ik kan het hier niet helemaal uit gaan leggen, maar het was hartstikke leuk!

Het is inmiddels al middernacht geweest, dus ik moet maar eens gaan slapen. Welterusten!