A Wonderfull Weekend (and some other days)

Ja, ik weet het, ik heb al drie weken geen blog geschreven. Dat betekend niet dat er in die drie weken niets gebeurd is, dus ik zal even kort wat vertellen.
Op donderdag 11 oktober besloot de president van Guinee langs te komen op het schip. Hij had 's ochtends een schip bezocht dat achter ons in de haven lag en omdat hij toen toch in de buurt was besloot hij om ook maar even op de Africa Mercy langs te gaan. Om twee uur kregen we via de intercom te horen van de kapitein dat de president om drie uur zou komen. We hadden dus precies een uur voor alle voorbereidingen. Er moesten tafels klaargezet worden met hapjes en drankjes, de beveiliging moest geregeld worden en alles moest schoon gemaakt zijn... Schoonmaken moest ik natuurlijk doen, dus ik heb een stofzuiger op m'n rug gehesen en ben in de Midships Lounge gaan stofzuigen, ondertussen iedereen in de weg lopend natuurlijk. Maar om drie uur was alles klaar en min of meer schoon en liep iedereen rond in uniform of zondagse kleren, of bleef heel ver uit de buurt. Ik had er niet echt behoefte aan om de president te zien dus ik heb me niet omgekleed en heb gewoon in de diningroom gezeten met de dayworkers en dat was supergezellig! Ik heb de president nog wel even gezien toen hij het schip weer verliet, want ik kon door het raam kijken en zo de dock zien. Er was trouwens veel beveiliging! Op de dock stonden heel veel soldaten met grote geweren en (niet militaire) wachters met knuppels en er voer een bootje met soldaten langs de andere kant van het schip... Maar er schijnt een keer een aanslag te zijn geweest op de vorige president, dus nu zijn ze natuurlijk heel voorzichtig.

Op zaterdag 14 oktober ben ik weer naar het baby rescue center geweest. Ik heb een hele tijd met een zwaar verkouden baby gespeeld. De meeste baby's waren trouwens verkouden, zodat iedereen die naar het rescue center ging een paar dagen later ook verkouden was. Maar het was een leuke middag :)
Op zondag en maandag moest ik werken, maar op dinsdag ben ik naar m'n zesde screening geweest. Het was weer een eyescreening, dus we vertrokken om 4 uur 's ochtends. Er waren enorm veel mensen, minstens 1200. We konden ze lang niet allemaal screenen, maar ik denk dat het eyeteam er toch wel minstens 500 heeft gezien. Alles is goed gegaan, op een paar kleine probleempjes na die gelukkig snel waren opgelost. 's Middags, na de screening, ben ik op het schip weer aan het werk gegaan. Ik was natuurlijk wel moe en ik begon ook verkouden te worden, maar was opvouwen is niet zo vermoeiend gelukkig ;)
Woensdag was m'n verkoudheid echter zo erg dat ik me maar ziek heb gemeld tegen het eind van de ochtend. Donderdag was ik nog steeds verkouden maar ben wel weer aan het werk gegaan. Ook vrijdag ben ik 's ochtends weer aan het werk gegaan, want om 10 uur kregen we de first lady op bezoek! Ik heb niet zoveel van het bezoek zelf gemerkt, ik heb me alleen bezig gehouden met het schoonmaken wat aan het bezoek vooraf ging.

Afgelopen zaterdag ben ik Conakry in geweest om Afrikaanse kleren te kopen, samen met twee kamergenotes en Martha, de dayworker waar ik altijd mee samenwerk. Martha woont in Conakry en weet dus waar we leuke kleren konden vinden en wat een goede prijs is. We zijn met een taxi naar Madina Market geweest, een supergrote en superdrukke markt. We zaten in een heel goede taxi, geen barsten in de ruit en hij rammelde verbazend weinig! Eenmaal op de markt hebben we eerst een hele tijd rondgelopen voordat we het gedeelte vonden waar ze echte Afrikaanse kleren verkochten. Het schijnt dat ze elke paar maanden de indeling van de markt helemaal veranderen, dus Martha wist niet precies waar we moesten zijn. En de markt was ook gewoon een enorm doolhof... Maar toen we het juiste gedeelte eenmaal gevonden hadden, hebben we hele leuke kleren gekocht! (Zie foto's!) We hebben verder ook nog stof gekocht waar we nog kleren van gaan laten maken, Martha neemt ons volgende week mee naar een kleermaker.
We hebben zo'n drie uur lang over de markt gelopen, dat was echt een bijzondere ervaring. Het was zó druk, er waren zóveel mensen! En allemaal waren ze aan het schreeuwen... Ik heb zelfs een paar vrouwen echt zien vechten! Geen idee wat er aan de hand was, maar ze waren echt boos. Verder was er ook een vrouw die, toen we even stilstonden, mijn hand vastpakte en die uitgebreid begon te bekijken. Ze hield mijn hand naast haar eigen hand en vergeleek onze huidskleur, en daarna bekeek ze een voor een mijn vingers.

Zondagochtend ben ik voor het eerst naar een echte Afrikaanse kerk geweest. Martha had Rox, een van mijn kamergenotes en collega's uit Housekeeping en mij uitgenodigd om naar haar kerk te komen en daarna naar haar huis te gaan. Om 9 uur verlieten Rox en ik het schip, gekleed in onze nieuwe Afrikaanse jurken. We ontmoetten Martha op de dock en namen een taxi naar de kerk. Het was best wel ver weg, ongeveer een uur rijden.
Tijdens die taxirit kon ik het eigenlijk amper geloven dat ik werkelijk in een taxi zat in Conakry, Guinee, gekleed in Afrikaanse kleren, op weg naar een Afrikaanse kerk... Ik ben er al zo aan gewend om hier in Conakry te wonen, maar op sommige momenten besef ik echt weer hoe bijzonder het eigenlijk is.
Om 10 uur kwamen we aan bij de kerk, een klein gebouwtje aan een modderige weg vol met gaten. De dienst was net begonnen, dus we slopen naar binnen en gingen op een van de achterste banken zitten. Het eerste lied wat we zongen was er eentje die ik kende! Dat vond ik zo bijzonder, Martha's kerk en mijn eigen kerk in Nederland lijken zo verschillend, de verschillen qua gebouw, omgeving, indeling van de dienst en vooral de verschillen tussen de mensen hier in Conakry en de mensen in Groningen zijn zó groot, maar toch aanbidden we dezelfde God! Zo ver bij elkaar vandaan, zingen we toch hetzelfde lied, ook al is het in een andere taal...
Tijdens het zingen danste iedereen, zelfs de kleine kinderen, en ja, zelfs ik :) De hele dienst was in het Frans en Engels, alles werd vertaald en de liederen waren afwisselend in het Frans of Engels, dus Rox en ik konden alles goed volgen. Ergens halverwege de dienst kreeg ik een baby in m'n armen gedrukt, een schattig klein meisje. Ze was niet ouder dan 6 maanden en zelfs zij was aan het dansen, min of meer!
Na de dienst hebben we nog wat foto's gemaakt en daarna liepen we met Martha mee naar haar huis. Bijna de helft van de gemeenteleden is familie van Martha en woont in hetzelfde huis. Ze wonen met z'n twintigen in een huis met vier kamers! We kregen eerst water aangeboden. Het is hier een gebruik om je gasten water aan te bieden en het is heel erg onbeleefd om dat water te weigeren. De hele familie werd aan ons voorgesteld en daarna kregen we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. Het voelde wel even een beetje vreemd, want Rox en ik kregen allebei een heleboel opgeschept, maar de rest van de familie kreeg niets! We wisten wel dat het gewoon uit beleefdheid was, om gasten apart van de familie te laten eten, maar het was toch een beetje raar... Maar het eten was heerlijk! Rijst met een sausje en vis erbij. Na het eten hebben we nog wat met de kinderen gespeeld, Martha heeft een hele verzameling neefjes en nichtjes en ze heeft een zoontje. Er waren twee nichtjes die ons vooral aardig vonden. Ze wilden op schoot en waren de hele tijd aan het kletsen.
Om twee uur brachten Martha en haar zussen ons weer naar de 'grote' weg, waar ze een taxi voor ons regelden. De taxi was een peugeot 305 (jaja, ik heb even opgelet) en was dus niet zo heel erg ruim. En weet je hoeveel mensen erin pasten? Zeven! Vier op de achterbank en twee op de bijrijdersstoel. Er waren geen gordels, maar die heb je ook niet nodig als je zo opgepropt zit. Er zaten trouwens zoveel barsten in de voorruit dat het me echt verbaasde dat die ruit er nog inzat! Maar we zijn veilig bij de haven aangekomen en onder de bewonderende blikken van de havenarbeiders en politieagenten teruggelopen naar het schip... Ze vonden het allemaal geweldig dat we Afrikaanse kleren aanhadden :)