Een goed begin van het nieuwe jaar

Gelukkig nieuw jaar iedereen!
Het was een aparte ervaring, oud en nieuw vieren op de Africa Mercy. We hebben op het moment 33 verschillende nationaliteiten aan boord, uit alle verschillende tijdzones. Wanneer is het dan echt 2013? Ik heb even naar huis gebeld om half 12 's avonds, mijn tijd. Toen was het dus al half 1 (en 2013) in Nederland. Gek idee! Vlak voor 12 uur ben ik met een groepje mensen naar buiten gegaan, het dek op. Daar hebben we afgeteld tot precies 12 uur en elkaar een Happy New Year gewenst. Ik ben benieuwd naar wat 2013 gaat brengen! Er was een vuurwerkshow in de stad en daar hadden we een mooi uitzicht op, zo vanaf het dek. We konden zelfs af en toe wat knallen horen :)
Nieuwjaarsdag was niet zo bijzonder, ik moest werken en na m'n werk heb ik geprobeerd om nog even wat bij te slapen. De rest van de week heb ik elke dag gewerkt maar ook nog een heleboel andere dingen gedaan. Ik ben een keer 's avonds naar een craft market geweest. De craft market bestaat uit een heleboel kleine winkeltjes die helemaal volgepropt zijn met houten beeldjes, maskers, schilderijen, tassen, sieraden en ander handwerk. Zodra we uit de taxi stapten, kwamen de verkopers al op ons af en riepen dat we naar hun winkeltje moesten komen. 'Sister, sister, look at my shop! Today special price!" En als we dan iets wilden kopen vroegen ze er natuurlijk veeel te veel voor!
Donderdagavond had ik een afscheidsetentje van een van m'n kamergenotes. We waren met z'n negenen en dat past gelukkig precies in één taxi. De taxichauffeurs vragen meestal veel te veel omdat we blank zijn en we waren vastbesloten om niet teveel te betalen. De enige manier om dit te doen zonder een uur te staan onderhandelen was om met z'n allen in één taxi te gaan. Chauffeur voorin, twee mensen op de bijrijderstoel en eentje eh, op de versnellingspook. Dan nog zes mensen op de achterbank en voìla, het past! Gelukkig was het restaurant waar we heen wilden niet zo ver en was de zon al onder zodat het qua temperatuur te doen was. Na een kwartiertje kwamen we aan bij het restaurant Jardin du Guinee en rolden we allemaal uit de taxi. We hebben in de sfeervolle tuin gezeten (dat moet natuurlijk ook wel, in een restaurant met zo'n naam) en ik heb, jawel, pizza gegeten. Misschien niet zo Afrikaans, maar wel erg lekker! Later op de avond zijn we naar een kerstmarkt geweest bij het People's Palace. We hebben een tijdje rondgelopen en naar de kraampjes gekeken, maar alleen naar de kraampjes met Afrikaans spul, niet naar de kraampjes met kermisachtig spul, plastic frutsels met glitter enzo...

Vrijdagmiddag heb ik eindelijk weer eens een bezoekje gebracht aan het Hope Center, het was alweer veel te lang geleden dat ik daar geweest was! Een aantal van de patiënten die ik eerder heb leren kennen zijn nu naar huis en er waren natuurlijk ook nieuwe patiënten. We hebben knutselwerkjes gemaakt met een aantal patiënten, niet alleen de kinderen vonden dat leuk maar ook de volwassenen :)

In de nacht van vrijdag op zaterdag ben ik naar het vliegveld geweest om een van m'n kamergenotes weg te brengen. Als je 's middags naar het vliegveld gaat is het altijd minstens een uur rijden op de heenweg en ongeveer een half uur op de terugweg. Dat komt door het drukke verkeer en de wegen met eenrichtingsverkeer (die trouwens nogal eens veranderen). Vrijdagnacht waren we echter al na minder dan een uur weer terug op het schip, in die tijd waren we naar het vliegveld gereden, hadden afscheid genomen en waren we weer terug gereden!

Ik heb een paar uurtjes geslapen maar om 9 uur zat ik alweer klaarwakker in de auto. We hebben een gevangenis vlak bij de haven bezocht, bestaande uit een mannengedeelte en een vrouwengedeelte. Ik ben met acht anderen naar het vrouwengedeelte geweest. We kwamen door twee poorten en langs een heleboel soldaten en kwamen toen uit op een groot plein. Rondom het plein was het grote gevangeniscomplex gebouwd. De vrouwen waar wij bij op bezoek gingen, sliepen met meer dan 20 in een grote zaal. De enige meubels die er stonden waren de bedden en een paar stoelen, er waren geen kasten of tafels. Wel waren er wat emmers waar de vrouwen wat bezittingen in konden bewaren en ik zag dat ze hun opgevouwen kleren onder hun matras bewaarden. De deur naar het plein stond open en de vrouwen konden gewoon in en uit lopen, maar overal was wel bewaking. Eerst hebben we gezongen en gedanst, daarna vertelden we een verhaal. De vrouwen waren allemaal vrolijk en geïnteresseerd, ik denk dat ze heel blij waren met een beetje afleiding... Na het verhaal hebben we boekjes uitgedeeld waarmee de vrouwen een beetje konden leren lezen en schrijven en we hebben ze daarmee geholpen. De vrouwen die het niet wilden leren konden een knutselwerkje maken: een matje gevlochten van papieren stroken. We hebben het heel gezellig gehad, maar ondertussen bleef ik er wel de hele tijd van bewust dat we in een gevangenis waren en dat die vrouwen gewoon echt helemaal niets hebben! Ik hoorde dat er een jonge vrouw al anderhalf jaar in de gevangenis zat zonder dat ze veroordeeld was en toen ze in de gevangenis kwam was ze zwanger dus nu zit ze daar met een klein zoontje! Een meisje vertelde dat ze zestien jaar is en nog twee jaar moet uitzitten...
Het was moeilijk om te zien maar ik ben toch blij dat ik er geweest ben, het was een goede ervaring en ik hoop dat we de vrouwen een leuke (en leerzame) ochtend hebben gegeven.

's Middags ben ik voor de zoveelste keer naar het baby rescue center geweest. Ik ben de tel al kwijtgeraakt, ik ga er zo vaak mogelijk heen! En het verbaasd me steeds weer, elke keer is leuker dan de vorige keer! Maar deze keer heb ik ook wat verhalen gehoord van de oprichtster van het rescue center en dat was toch wel schokkend! Een van de baby's is maandenlang verwaarloosd voordat ze in het rescue center kwam en maakt nu amper contact met de mensen om haar heen en de nieuwste baby is bij z'n moeder weggehaald omdat ze hem wilde vermoorden... Maar de verwaarloosde baby schaterlachte toen we met haar speelden! Ik heb een geweldige middag gehad en hoop dat ik volgende week weer tijd heb om erheen te gaan!

Ik denk dat ik nu wel weer genoeg verteld heb, in m'n volgende blog zal ik misschien wel weer wat vertellen over mijn werk, want ja, tussen alle uitstapjes door werk ik ook nog ;)