Kindia

Afgelopen weekend was een "Shipholiday", een driedaags weekend. Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt door met een paar kamergenotes voor drie dagen naar Kindia te gaan, een plaats op zo'n 120 kilometer afstand van Conakry. Het was een tocht van vier uur, door een prachtige omgeving. (Nouja, het eerste uur was dwars door Conakry, dat is niet echt mooi) We waren met z'n vijven, dus we moesten een beetje proppen om in de taxi te passen. Maar vier mensen op de achterbank gaat best hoor! Onze taxi werd een paar keer aangehouden, maar we mochten steeds doorrijden zodra de chauffeur wat geld in de hand van de politieagent drukte. Een keer moesten we allemaal uitstappen en onze badges laten zien aan een paar militairen. Daarna mochten we weer doorrijden. De laatste keer dat we aangehouden werden, wilden de agenten 30.000 Guinese frank hebben, wat ongeveer zes euro is, in plaats van de "normale" 5000 Guinese frank. De chauffeur gaf het geld maar ruziede daarna toch nog een tijdje met de agenten en kreeg warempel z'n geld terug! Tis toch een wonderlijk systeem...

De laatste drie kwartier van onze reis reden we over een superhobbelige weg, vol met gaten en plassen :) Maar we (en vooral de taxi) hebben het overleefd en zijn zonder schade bij het hotel aangekomen. We kwamen door minstens twee kleine dorpjes en overal kwamen de kinderen op onze taxi afgerend terwijl ze "foté! Foté!" riepen, dat betekend "blanke". Het leek wel of we beroemd waren!
Het hotel was heel groot en heel luxe, op z'n Afrikaans dan. Er hingen zware, rode gordijnen in de gangen, die een smerige muur met spinnenwebben en ramen zonder glas maskeerden. Onze kamer had stromend water en zelfs airco, zo lang de elektriciteit niet uitviel dan. We hadden een tv, koelkast en telefoon, maar die werkten niet. Maar we hadden ze ook niet nodig natuurlijk. We hadden twee kamers en in elke kamer stond één tweepersoonsbed. Lizzie, Miranda en ik moesten dus met z'n drieën in een tweepersoonsbed, maar we zijn er wel aan gewend om weinig ruimte te hebben. Het was eigenlijk een best creepy hotel: er waren 62 kamers en die waren allemaal leeg, wij waren de enige gasten... Stel je voor, uitgestorven gangen met donkerrode gordijnen van het plafond tot de vloer en stille, lege kamers...

Rond half drie vertrokken we van ons hotel naar de "farm", waar Mercyships een soort van school heeft opgericht om boeren te leren hun gewassen op een betere manier te verbouwen. We hebben op de farm gegeten, omdat het eten daar beter en goedkoper was dan in het hotel. Na de lunch kregen we een rondleiding. We hebben allerlei verschillende gewassen gezien: tomaten, aubergine, bananen, sla, maïs en nog veel meer. Er was ook een gebouwtje waar een aantal kooien met konijnen stonden, die fokten ze om te verkopen. (Konijnenvlees schijnt lekker te zijn...) Na de rondleiding nam Eliphaz, een crewmember die de agricultural coordinator is, ons mee naar Kindia. We zaten nog maar net in de landrover toen het keihard begon te regenen. De regen- en onweersbui zorgde voor een prachtige lucht met de silhouetten van de palmbomen voor geweldige grijze wolken! De omgeving was sowieso heel mooi, en zo groen! Dat is toch wel een verademing na maanden in het smerige en drukke Conakry. In Kindia hebben we wat gedronken in een fancy restaurantje waar de tv speciaal voor ons werd aangezet (een of andere voetbalwedstrijd, héél interessant) terwijl er een reparatie werd verricht aan het reservewiel van de landrover. We hebben verder niets gedaan in Kindia, het was ook al donker. Toen we weer terug waren op de farm hebben we genoten van een heerlijke maaltijd van zoete aardappelen en kip, met fruit toe. Het eten was echt heel goed!
Zaterdagochtend rolden we om 7 uur ons bedje uit. Ik had (tot mijn verbazing) heerlijk geslapen. Eliphaz bracht ons naar de farm, waar we een ontbijtje van brood en ei kregen, terwijl we buiten aan een tafel zaten en naar de vogeltjes luisterden. Vakantie!
Na het ontbijt reden we in gezelschap van Laon, een Engelssprekende Conakryaan die getraind wordt op de farm, naar de Mount Gangan. We zaten met z'n zevenen in de taxi, vier op de achterbank en twee plus de chauffeur voorin. En dat over de hobbelige weg! Maar ik denk dat ik nooit eerder zó van een autorit genoten heb, gewoon door het feit dat ik in een taxi gepropt zat in AFRIKA, en door de bergen reed, en het mooi weer was, en alle kinderen "foté!" riepen.
We hebben de berg beklommen, terwijl het minstens 35 graden was in de schaduw. Klein puntje, er was nergens schaduw. Maar ik ben niet verbrand, dankzij de factor 100 sweatproof for extreme conditions sunscreen! En het was zo geweldig, gewoon niet te beschrijven. Misschien dat foto's het een beetje duidelijker kunnen maken, maar Guinée is zooo mooi, dat moet je zien, niet over lezen! We liepen door gras van wel twee meter hoog en klommen over rotsen en sprongen over stroompjes. We zijn niet helemaal naar de top geklommen, daar was het gewoon te warm voor. Na zo'n drie uur waren we weer terug in het dorpje waar we onze hike begonnen waren en we hebben wat woordjes susu geleerd van Laon. Dat vonden alle mensen in het dorpje helemaal geweldig, vooral de kinderen! Elke keer als zij "foté" (blanke) riepen, riepen wij "foret" terug, wat zwart betekend. In Nederland zou dat onvergefelijk grof zijn, hier zorgde het voor heel wat hilariteit!

Na de hike zijn we naar een 90 meter hoge waterval gereden. We hebben gepicknickt op een bankje gemaakt van bamboe, terwijl we uitzicht hadden op de waterval. Dat was echt absoluut een hoogtepunt! Daarna hebben Lizzie, Miranda en ik gezwommen bij de waterval. Je kon niet echt onder de waterval komen omdat het water te hard neerkwam, maar we konden wel dichtbij komen. Nog een hoogtepunt! Na de waterval hebben we nog even over de markt in Kindia gelopen. Het was er druk, smerig en chaotisch, compleet anders dus dan de schoonheid en rust bij de waterval, maar haast even leuk!
Toen we weer terugreden naar de farm hadden we nogal een weersomslag, in korte tijd ging de zon onder en begon het te regenen en onweren! Het was donker en het waaide en regende terwijl we over het zandpad hobbelden :) Ik heb nog nooit zo'n geweldige onweersbui meegemaakt, het onweer was recht boven ons en we konden de hele hemel met alle flitsen zien!
Door het slechte weer was er geen elektriciteit op de farm dus het was compleet donker, behalve als de bliksem alles verlichtte. We hebben gegeten bij kaarslicht! Halverwege de maaltijd ging de lamp boven de tafel opeens weer aan, zodat we onze spaghetti, het vlees en de gefrituurde banenenschijfjes goed konden zien :)

Dit blog wordt een beetje lang, dus ik zal kort zijn over zondag.
We zijn weer om 7 uur opgestaan en toen ik de badkamer inliep om mijn lenzen in te doen, zag ik een hagedis zo groot als m'n hand wegschieten over de muur.
Na het ontbijt op de farm zijn we naar een twee andere watervallen geweest, op zo'n 100 meter afstand van elkaar. Het was geweldig! Ze waren niet zo hoog als de waterval van zaterdag, maar ze waren veel breder en zeker even mooi! We hebben geluncht met uitzicht op de rivier, terwijl de kippen om ons heenliepen. Geiten waren er ook, zoals overal trouwens. Ik heb echt ontelbaar veel geiten gezien! Eén geit heb ik trouwens op een wel heel bijzondere plek gezien, die geit zat namelijk, in het gezelschap van een kip, vastgebonden op het dak van een taxi... Maar hij keek best tevreden. Na de lunch hebben we wat fruit gekocht op een marktje langs de weg en toen was het helaas tijd om weer terug te gaan naar Conakry... We hebben afscheid genomen van Laon, die een heel goede gids en vertaler was!
De tocht in de taxi was weer vier uur. We hoefden deze keer niet over het hobbelige pad naar het hotel (wat drie kwartier scheelde!), maar in Conakry kwamen we vast te zitten in de verkeerschaos. Je kunt het geen file noemen, het was gewoon een chaos. Maar we zijn in de haven aangekomen en naast het schip afgezet. We waren precies op tijd voor het avondeten!